16 Aralık 2010 Perşembe

03.09.2007

Öğretmenevine bitişik yeni evimizin balkonunda,internet bulmaya çalışırken sıkıntıdan pıtır pıtır patlamaya başlıyorum her zamanki gibi.
Bugün sabahın 8'inde, yine o allahın belası yerde göreve başlamanın tarifsiz sevincini yaşarken,öğretmenler odasındaki saksılardan birine kusmamak için kendimi zor tuttum.
Ortalık sevimliymiş gibi görünen sevimsizlerle dolu.Ukala,küçümseyen, ''herkes bana baksın'' tavrıyla ve insanları hiç önemsemiyorum havalarında olanları mı istersin, kendini çok akıllı sanan ve seni salak yerine koymaya çalışan beyinsizleri mi istersin, doğululara garip bir küçümsemeyle yaklaşanları mı istersin, yüce insanların yanında kendini böcek gibi hissedenleri mi istersin, '' ayyyy cınım benim seni ne kadar da özlemişim'' diye vızıldayan sinekleri mi istersin....Bir avuç gerizekalı!
Neyse ki Sementamus var, bunlardan hiçbirine dahil olmayan ve bu yüzden aynı evi paylaşmaktan mutluluk duyduğum sevgili ev arkadaşım.
Sanırım bugün bütün ukalalığım üstümde ama napim,idare edicen artık:)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder